در میان دل های بی قرار و باران اشک های عاشقانه فریاد می زنم

و نام او را صدا می کنم در این شب هلال ماه دست در دست زهره

در کنار گنبد طلایی غریب الغربا نشسته و پا به پای عاشقان اشک

می ریزد و نام او را هزار مرتبه فریاد می کند.عاشقان او را به کتاب

آسمانیش قسم می دهند و در میان عطر گلاب و اسپند به بهشت

سفر می کنند و در ان لحظات تنها به بال فرشتگام می اندیشم که

سنگینی بال ها ی خود را با کبوتران گنبد طلا شریک می شوند.

التماس دعا

(در این شب ها در کنار حرم علی بن موسی بن رضا به یادتون هستم)

در صحن نشسته بودم.اشک می ریختم.زائران مرا نمی دیدند.متوجه حالم نبودند.طوفان درونم را احساس نمی کردند.فقط یک خانوم چادری را می دیدندکه سرگرم دعا خواندن بود.پرنده دلم خودش را به همه طرف می زد.به در و دیوار قفس.قفسی که در همه عمرم با گناه برایش ساخته بودم.قرآنی را که در دستم داشتم به سینه فشردم.ساعت های بود که از مراسم شب احیا گذشته بود.اشکم شدت گرفت.ناله ام داشت بلند می شد.ناگهان آسمان غرید.صاعقه ای زد.باران مانند سیل بر زائران می بارید.باران نبود سیل بود.درآن باران به ناگه احساس کردم که سبک شدم.انگار تازه متولد شده بودم.باد شدت گرفت.ناگهان کاغذی جلوی پایم قرار گرفت.کاغذ رابرداشتم.بازش کردم.در درونش نوشته بود:

                    "اگر در این شب عزیز اشک به چشمانت راه یافت،بدان که خدا تورا بخشیده است و به مهمانی اش دعوت شده ای."

چشمک زدن رو از بچگی یاد گرفتم .مامان بزرگم می گفت اول یه چشمتو کامل بازکن بعد اون یکی رو ببند هر کارمی کردم دوتاش بسته می شد خلاصه اون قدر تمرین کردم تا توش ماهر شدم دیشب داشتم به اسمون نگاه می کردم که دیدم یکی بهم چشمک زد سر بلند کردم یه ماه سفید و خوشگل دیدم که لبخند زیباش مثل یه غنچه ی گل سرخ تو صورت مخملیش جا خوش کرده بود منم براش چشمک زدم!وقتی یه کم فکر کردم دیدم چشکل ما انسانا با چشمک ماه خیلی فرق می کنه اونقدر دلنشینه که ادمو تو دریای رویا ها غرق می کنه و تنها ناجیشم هم خودشه تا ما رو از تو انهمه رویا بیرون بیاره!راستی شما هم به ماه کامل دیشب نگاه کردین و مثل من دلبلختش شدین؟ امیدوارم!

sepideh

منزل از یاد رفته ام

ببار امشب ببار

شاید اشک تو مرا غسل دهد و پاک سازد

شاید بارانت نقطه چینی شود تا به او برسم

تعریف زندگی عوض شده است                                                                          تا کودک هستم،باید همه را دوست بدارم

تا گریه نکنم، نوازشم نمی کنند                                                                           و وقتی بزرگ شدم،دوست داشتن را برایم جرم می کنن

تا قصد رفتن نداشته باشم،نمی گویند بمان                                                             تا نروم قدرم را نمی دانند و تا نمیرم، نمی بخشنم

تا بیمار نشوم،گل برایم نمی آورند                                                                         ای آسمان ببار

                                                                                                                 تا هر کسی به اندازه پیاله اش پاک شود

                                                        ای چتر فروش،چتر هایت مال خودت

                                                        امشب می خواهم خیس شوم

                                                        پاک شوم تا شاید محو شوم و

                                                        از پله کان آبی به سوی او بروم

                                                        پروردگارا عاشقت هستم،مرا دوست بدار.

امشب در خاطراتی که آسمان برام رقم زده،گم شدم.گم شدم تا اشک های سرد و غریبمو کسی نبینه. اشک هایی که از دل شکسته یه عاشق سر چشمه می گیره.اشک هایی که بوی غربت و غریبگی می ده. انگار آسمون هم دلش مثله من گرفته.دوست من گرفته.دوست داره فریاد بزنه.حرف هایی رو که تو دلش تلنبار شده فریاد بزنه.بگه که از این حرفا،از این دنیا،از این کار های یک نواخت خسته شده

(مخاطب: هیچ کس)