امشب در خاطراتی که آسمان برام رقم زده،گم شدم.گم شدم تا اشک های سردو غریبم رو کسی نبینه.اشک هایی که از دل شکسته یه عاشق سرچشمه می گیره.اشک هایی که بوی غربت و غریبگی می ده.انگار آسمون هم دلش مثله من پره و دلش مثله من گرفته.دوست داره فریاد بزنه. حرف هایی رو که تو دلش تلنبار شده فریاد بزنه.بگه که از این حرفا، از دنیا،از این کار های یک نواخت خسته شده.

(مخاطب: هیچ کس)

حالم بده کنارم نیست             دوسش دارم و یادم نیست

می ترسم از این رفتن             رفتن و دیگه برنگشتن

فکر من باش                        می شد از کاش

تیکه تیکه قلبم                      داره کم کم

مثه یک شمع آب می شه       تیکه تیکه جونم

دل خونم با نبودت                  سراب می شه

دونه دونه دونه                     این دل دیوونه بی بهونه

تورو می خواد                      اگه تونباشی

ازم جداشی                       غم دنیا سرم میاد

چشمام مثه بارون                می باره آروم نداره

تنها تو می تونی                   که نذاری چشام بباره

بارون داره آروم                      می باره تو خیابون

می مونم تا همیشه               چشم به راهت زیربارون

تیکه تیکه قلبم                        داره کم کم

مثه یک شمع آب می شه           تیکه تیکه جونم

دل خونم با نبودت                    سراب می شه

دونه دونه دونه                       این دل دیوونه بی بهونه

تو رو می خواد                        اگه تو نباشی

ازم جداشی                          غم دنیا سرم میاد

باز امشب حق صدایم کرده است

وارد مهمان سرایم کرده است

با همه نقصی که در من بوده است

باز هم او دعوتم بنموده است

میهمانی شروع شد ای عاشقان

نور حق کرده طلوع ای عاشقان

باز مولا سفره داری می کند

دعوت از عبد فراری می کند

پروردگارا!

چه بی صدا می بخشی. چه زیبا باران رحمتت را بر ما فرو می ریزی. چه رحیمانه مارا به مهمانی خودت دعوت می کنی.مهمانی که فقط و فقط جای بندگان واقعیت هست و بس

پروردگارا!

مارا در سکوت می بخشی و ما چه حسابگرانه تسبیحت می گوییم.

خدایا!

ماه بخشش است. بار دیگر بخششت را به ما نشون بده و بگو که هیچ وقت برای برگشت دیر نیست. به امید این که ما باز گردیم و بنده خوبی باشیم و این بار ازت سرپیچی نکنیم.