پای هرچی که دویدم آخرش                حسرت داشتنشو رو دلم گذاشت

خیلی وقته که گذشته.تورفتی.تونیستی. اثری ازت نیست.کوچه تاریکه.ساکته. خلوته.سکوتش خفقان آوره.چیزی جز نفس های سنگینم سکوتشو نمی شکنه.نمی تونم بی تو نفس بکشم.هوا روسینم سنگینی می کنه.گل من این بود رسمش؟این جوری به قولت عمل کردی؟این جوری قراربود مثلا اسممو ازیاد نبری؟این جوری قرار بود احساسمو به بازی نگیری؟اون روز رو یادت می آد؟ همون روزی که ...

آه خدایا!چی دارم می نویسم؟چه قد درباره اون روز بنویسم؟چه قد بگم قلبمو شکستی؟دیگه دیره.واسه همه چی.وقته رفتنه.وقته خداحافظیه.همون لحظه ای که توبراش لحظه شماری می کردی!

حالا...بی تو دوباره شروع می کنم.سهم من ازباتو بودن،تنهایی کشیدن بود.بی تو شروع می کنم،حالا که باتوبودن تموم شده.بی تو شکوفه می کنم،توفصلی ازنیازو غم.کنار رد پای تو ویرونیمو حس می کنم.تو دیگه رفتی.تو نیستی.

سخته باورش.خیلی سخته

می دونم واسه من دیگه توی قلب تو جانیست                          می دونم دیگه هیچی شبیه گذشته ها نیست

تاوقتی، بی تو بارون توی کوچه می باره                                می دونم تنهایی منو تنها نمی ذاره

خیلی سخته با هر طلوع مجبور بشی قیافه اونی رو که دلتو شکسته ببینی.خیلی سخته وقتی داری گریه می کنی،بیان و به دونه دونه اشکات،به قلب شکسته ات،به غرور زخمی ات بخندن.

خیلی سخته بهت اجازه ندن که راحت نگاش کنی،پابه پا با اون راه بری،حستو بهش بگی...

خیلی سخته که تو لحظه اوج بیان و بالتو با تیر بزنن.خیلی سخته یه عمر تو قفس بمونی ،آخرشم اجازه پرواز بهت ندن.خیلی سخته وقتی که از کنارت رد می شه روتو اون ور کنی و به روتم نیاری و به خودت بقبولونی که اون وجود نداره.تو ار اون متنفری.خیلی سخته هر شب مجبور بشی بالشتورو دهنت فشار بدی تا بارونیه چشاتو کسی نبینه و نشنوه و نفهمه.خیلی سخته قلبه تیکه تیکه تو زیرپاهاش ببینی. خیلی سخته خیلی...

                                                                              نفس کشیدن هر ثانیه بدون اون خیلی سخته...

                                                                                                                                                                                                                 خیلی...

توکه می گی همه دنیا سیاهه

توکه می گی تورو خواستن گناهه

توکه هرلحظه هر جا و همیشه

می گی پای توموندن اشتباه

توکه می گی چرا محو نگاتم

چرا هر لحظه دلتنگ صداتم

کنایه می زنی می گی چرا

همیشه بی قرار خنده هاتم

یه بار از چشم من جادوی چشماتو

نگاه کن نگاه کن

بشین جای منو چشای زیبا تو

نگاه کن نگاه کن

نگاه کن تا ببینی چی کشیدم

چه جوری شد که به این جارسیدم

تماشا کن ببینو باورت شه

تو چشای سیاهه تو چی دیدم

اگه خواستی بدونی این که قلبم

چرا یه لحظه آرامش نداره

چرا دستای تنهام تو دنیا به جز تو باکسی سازش نداره نداره

یه بار از چشم من جادوی چشماتو

نگاه کن نگاه کن

بشین جای منو چشای زیباتو

نگاه کن نگاه کن

باور نمی کنم که تو همون توی قدیمی

           همون رفیق گریه ی با خنده هام صمیمی

هر چی که داشتم یه شبه رفتی ازم گرفتی

          من خوش عشق تو شدم اونم با غم گرفتی

بی وفا این بود رسمش؟ رسم روزگار این بود؟ این بود منی رو که چند سال منتظرت شدمو رو فراموش کنی؟ بری پیش اون یکی؟ تو سختیام تنهام بذاری؟ نمک رو زخمم بپاشی؟ بری و تنهام بذاری؟ منو از یاد ببری ؟ بسپری به طوفان خاطره ها ؟ ای بی وفا ! ولی بدون که من هیچ وقت تورو به طوفان خاطره ها نمی سپرم...

 قصه ی زندگی من قصه ایست که متن آن وجود توست و اتمامش نبود تو ...

وقتی دیدمت جوانه ای تودلم شکفت. جوانه ای که نوید زندگی می داد. جوانه ای که مرا به زندگی علاقمند می کرد. زندگی که امیدمو ازش بریده بودم. زندگی که بدون تو همیشه یه چیزیش کم بود. زندگی من با تو معنا پیدا کرد. تویی که با هر طلوع خورشید تو قلبم می تابیدی . تویی که تمام وجودم باتو معنا پیدامی کرد.

ولی حالا...

حالا من هر روز از جلوت رد می شم  ولی تو انگار اصلا منو نمی بینی . مدام اون کتاب لعنتی جلوته. لعنت به تو!

لعنت به تویی که با کوچک ترین رفتارت قصد نابودی منو داری. لعنت به تو که با نگاه های تحقیر آمیزت به من یادآوری می کنی که هیچی نیستم.تویی که با اون قلب سنگیت جز آتش زدن من چیزی نمی خوای . کنار برکه دلم نشستم و نیامدی،دوباره درسکوت خود شکستم و نیامدی،سوال کردم از خدا نشانه خانه تورا

سکوت کرد و درسکوت شکستم نیامدی...

 پارمیدا