سلام!

وای چه بوی خاکی!اه اه!اومدم اینجا رو سرو سامون بدم برم!آخه خیلی وقته ازش غافل شدیم نه؟؟؟

که ماه حلقه بر حلقه میریزد بر هوای حس من
که من نشسته اینجا
دست بسته روز گاران سرد
و من هنوز میگذارم بحساب هزار چه میدانمهای خودم
هنوز بی واهمه آنکه نباشی
اصلا جایی ندارد این حرف
انگار تو میمانی که دوباره زندگی کنم
انگار تو میخواهی که دوباره زندگی کنم
انگار میخواهی که زندگی کنی...............
که در راه هستی
و ترا گریزی نیست...................

میخندی تلخ .................. : چه خیال گریز؟
که پای بسته روزگاران سرد را
بهار ان راه مینماید.
حالا که اول چله است!!
" پس مرا به حوصله خواهان"..................................

: کمی دیگر .....................
با ماه که بگویی ,پلک بر هم زدنی
دوباره بهار میشود

زیر سایه ی نگاهت احساس غرور می کنم از هجوم خاطرات تلخ گذشته در امانم .زیباترین احساس زمانی

که غنچه ی سرخ لبخندت روتوی صورت مهتابیت می بینم.زمانی که دستای سرد تو به سمت دستای گرم

و لبریز از عشق من دراز می کنی . تلالؤ عشق رو در نگاهت می خونم.زمانی که چشمانم بارونی می شه

و تو چتر دستانت رو سایبان گونه های سرخم می کنی تا جوی اشکان عاشقم جاری نشود.اما من سنگدل

چتر شکسته ی ذستانم را از تو دریغ می کنم زیرا که بارون چشمانت به قلب پر هیاهوی من آرامش می دهد

و هر لحظه می توانم عشق تو را بیشتر از همیشه احساس می کنم. زمانی که اسم من روی لبانت جاری

می شود در اسمان نگاهت پرواز می کنم.زیباترین لحظه ی عمرم زمانی بود که تو مهمان نا خونده ی قلبم شدی!

ولی...................................!نه؟کجاس رویای زیبای با تو بودن دستان سرد تو!سایبان نگاهت!چتر دستانت نه؟