امشب در خاطراتی که آسمان برام رقم زده،گم شدم.گم شدم تا اشک های سرد و غریبمو کسی نبینه. اشک هایی که از دل شکسته یه عاشق سر چشمه می گیره.اشک هایی که بوی غربت و غریبگی می ده. انگار آسمون هم دلش مثله من گرفته.دوست من گرفته.دوست داره فریاد بزنه.حرف هایی رو که تو دلش تلنبار شده فریاد بزنه.بگه که از این حرفا،از این دنیا،از این کار های یک نواخت خسته شده

(مخاطب: هیچ کس)