امشب در خاطراتی که آسمان برام رقم زده،گم شدم.گم شدم تا اشک های سردو غریبم رو کسی نبینه.اشک هایی که از دل شکسته یه عاشق سرچشمه می گیره.اشک هایی که بوی غربت و غریبگی می ده.انگار آسمون هم دلش مثله من پره و دلش مثله من گرفته.دوست داره فریاد بزنه. حرف هایی رو که تو دلش تلنبار شده فریاد بزنه.بگه که از این حرفا، از دنیا،از این کار های یک نواخت خسته شده.

(مخاطب: هیچ کس)